Ervaringen met de ‘In Contact’ groep
Onlangs had ik de ‘laatste’ avond van de 1e periode van de ‘In Contact’ groep die ik in februari ben gestart. In de aankondiging schreef ik: eigenlijk durf ik niet en ik doe het toch. Omdat ik zelf heb ervaren hoe waardevol het leren in een groep kan zijn, wilde ik een aantal mensen die ik heb ontmoet in mijn praktijk de kans geven zich verder te ontwikkelen in een groep. Juist omdat in individuele gesprekken bleek dat ze vragen hadden over zichzelf in contact met anderen. Ik wilde doorgeven wat ik leerde. Zonder vastomlijnd programma – vanuit intuïtie aansluiten bij de deelnemers.
De eerste avond…
In het spannend vinden was ik niet de enige. Zes dappere, lieve mensen stapten met spanning én vertrouwen in een heel nieuw avontuur. Tien avonden en één zaterdag werkte ik met deze prachtige groep. De weken voordat ik begon heb ik veel gedacht, geschreven en gepuzzeld op hoe het moest worden. De eerste avond vond ik zo spannend: scenario’s over hoe het niet zou lukken gingen door mijn gedachten. Maar al snel vond ik een modus van loslaten en er open in stappen. Natuurlijk met oefeningen achter de hand – met ideeën over thema’s – met aandacht voor ieders individuele proces – maar in vrijheid zonder voorbereiding ‘gaan’ met die banaan. En ik durfde veel meer dan ik dacht. Meer dan ik in individuele gesprekken doe. Uit de stoel, in beweging, gekke oefeningen, ontroerende momenten, ruggensteun bieden, een hand uitreiken, uitdagen in stevigheid, opstellingen, uitnodigen in kwetsbaarheid. Ik voelde me vrij mezelf ‘vol’ in te zetten.
Hoe ging het verder?
Er is geoefend, gedeeld, gevoeld, gewandeld, geschreeuwd, gehuild, geschreven, gelachen, geknuffeld, gesteund. Met veel koppen thee, chocolade en tissues. Aandacht durven vragen – jezelf en je eigen verhaal belangrijk genoeg vinden om te delen. Het heeft me geraakt te zien hoe de mensen deden wat ze niet durfden, hoe ze gehecht raakten aan elkaar, herkenning vonden en elkaar steun konden bieden. De groep is een doorgaande groep – en bijzonder is – ze blijven alle zes nog een ‘rondje’ – en drie nieuwen stappen in deze maand.
Tijdens de laatste avond deelde iedereen iets ter afscheid vanuit het diepste van hun hart… een dagboek over spijt en troost, een sprong in het diepe, een plek om thuis te komen, de moed om een prachtig lied te zingen, de groep als plek waar het gaat om gezien worden – en de klanken van een lied over loslaten waarbij de tranen stroomden. Ik maakte voor iedereen een kort gedichtje waarin ik in woorden weer gaf wat ik heb gezien en ontmoet
Ik voel me intens rijk en ook een beetje trots. Op dat ik durfde, op dat ik mag leren door te doen – door anderen te leren door te doen. Ik ben zeker ook trots op alle deelnemers. Op hun moed en vertrouwen dit avontuur aan te gaan met elkaar en met mij, op de stappen die ze zetten in hun leven, op hun tevoorschijn komen met alles wat er is.
Door Bente Hoexum
Enkele reacties van deelnemers:
“Ik kom meer bij mezelf in de groep, dan in individuele sessies, dat is fijn. Ik heb ondertussen al erg veel geleerd, zonder daarop te sturen.”
“De groep voelde al snel vertrouwd. Iedereen deelt zijn verhaal, laat zichzelf echt zien en alleen dat al helpt enorm. Ik vind het heel fijn hoe Anke iedereen in de gaten houdt en waar nodig helpt, ondersteund, en dat heel liefdevol”
“De oefeningen die we doen geven veel bewustwording. Er is tijd om te ervaren. De groep is een fijne leerplek”
“De groep brengt mij meer dan ik verwacht had. Ik vind steun en uitnodiging. Elk mens is boeiend. Anke doet het heel naturel – des Ankes. Kalm en het wekt vertrouwen. Ik ben blij dat Anke mij heeft uitgenodigd in de groep te stappen”
“Ik ervaar de vrijheid over mijn onzekerheden te praten. Er wordt geluisterd zonder oordeel. Ik mag er zijn”
Aanmelden voor groepstherapie?
In het najaar start ik een tweede groep op de woensdagavond. En zijn er ongetwijfeld weer enkele plekken in de dinsdagavondgroep. Kijk voor meer informatie en deelname op de pagina groepstherapie.